 |
| "Między niebem a ziemią" |
Trzeba to naprawić
Rozanieleni zdziczałą miłością
wypaczoną miłością do Boga
wypaczoną miłością do Boga
niepoznawcza
zaślepieni i okrutni
dla samych siebie
nie widząc nawet tego
napawają się w szczerości serca
bieganiem kłanianiem się
obrazom i rzeźbom
zjawom i fantazjom idolom
myśląc
że to dobre
Kto ich tego nauczył
Jakie lodowate serce i skamieniały umysł
uczy przewrotności wobec Stwórcy
Który daje ludzkości
Życie i Piękno
Głębię
Cuda
Siebie
Nie upokarzaj Swego Boga
Nasycają się pochwałą dla siebie
myślą o tym jak dużo dają Bogu
szczyptę uwagi i tolerancji
że Jest
okruch myśli
odłamek zdania
bez Prawdy
gdy boli wtedy przypominają sobie
że JEST
Nie upokarzaj Swego Boga
Jakie to przykre i bolesne
kiedy nie odróżniają nienawiści
od miłowania i oddania
kiedy brud wymieszany jest z czystością
nieczystość sprowadzono do świętości
a tymczasem
Miłość nie jest padliną
której woni znieść nie można
Umyć dłonie i stopy to za mało
Przetrzyj oczy i uszy
Nie upokarzaj Swego Boga
rozanieleni i rozmodleni
zaślepieni
hołdują nieprawdom
gotowi innych zniszczyć
a swoje życie oddać za fałsz
uśpieni i utuleni
przez syreni śpiew
miłe uszom dźwięki
magicznie sztuczki słów
spragnieni i nienasyceni
poddają się
by pozwolić sobie na chwilę
dawkowanej błogości
przez wyrafinowanych kłamców
i tak im z tym dobrze
Nie upokarzaj Swego Boga
Szukaj Prawdy
nawet jeśli ją znajdziesz
nadal szukaj
jak rozsypanych skarbów po całej ziemi
nawet najdłuższe życie
nie potrafi ich wszystkich zebrać
Nie wystarczy wzdychać i wzruszać się
śpiewać i grać Bogu,
pięknie i wzniośle mówić
cytować i dyskutować
Nie wystarczy modlić się
myśleć i rozmyślać
mieć Łaskę i błogosławieństwa
powodzenie i prowadzenie
nie można zgubić Boga wśród Jego stworzenia
jak jagodę w lesie
to niemożliwe a człowiek to robi w swej ułudzie
Nie upokarzaj Boga
który cię umiłował Pierwszy
trzeba to naprawić
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz